De oneindige zoektocht die geluk heet

Geluk, een bedacht concept. Een gecreëerde gouden kooi waar we ons massaal in proberen te wurmen. Wanneer we denken er eenmaal in te zitten is het goud er al snel af gebladerd en gaat de zoektocht weer verder. Het lijkt een oneindige zoektocht. Want waar zijn we nou eigenlijk naar opzoek? Wanneer zijn we tevreden met dat wat er is. Het is een soort drug geworden, we willen meer en meer en meer. Het is haast een afleidingsmanoeuvre geworden om al het moois wat we allang om ons heen hebben verzameld, niet meer te kunnen zien. Het leidt ons af van alles wat er om ons heen is waar te nemen. Ik merkte het laatst thuis. De hele dag buiten leven en spelen zit er in de wintermaanden even niet meer in. Ik merk het zelfs aan mijn zoontje. Hij amuseert zich prima binnen en toch merkte ik al snel dat wanneer hij buiten is, hij veel meer in zijn element is. Ik merkte het niet alleen aan hem, maar ook aan mezelf en mijn man. Het buitenleven is zeker niet voor iedereen weggelegd. Maar buiten zijn daarentegen wel! Ik ben er haast van overtuigd dat het voor ieder mens goed is om even een frisse neus te halen buiten. Het geeft je een soort van nieuwe energie. Maar helemaal in de wintermaanden zijn we vastgekluisterd aan ons huis. Terwijl het juist dan, een enorme boost kan geven aan je gesteldheid om naar buiten te gaan. Het is zo verleidend om juist wanneer het grauw en grijs is, binnen te blijven. Of in je vrije tijd weg te dwalen en afgeleid te worden door o.a. je telefoon of door de tv. Terwijl je de verbinding verliest met al het moois om je heen. We geven onszelf soms zo weinig tijd en ruimte om te kunnen zijn in het moment. Want wees eens eerlijk, hoevaak pak jij je telefoon erbij om een fijn of bijzonder moment vast te leggen? In plaats van er echt zelf bij te zijn op dat moment! Je ziet het zo veel gebeuren, concerten waar tegenwoordig de telefoons meer zichtbaar zijn  dan diegene die hem vast heeft. Ouders, opa’s, oma’s die kun (klein)kinderen vast willen leggen terwijl ze vergeten er te zijn! We vergeten de herinnering echt te maken en op te slaan! Onze telefoons staan vol met honderden foto’s en filmpjes van onze zogenaamde geluksmomentjes, maar bij welke momenten waren we er nou echt bij? Of het nou meer naar buiten gaan is of je telefoon wat vaker in je tas laten zitten. Ik hoop dat jij net als ik er voor mag gaan kiezen om steeds meer in het moment te zijn. De wereld om je heen weer te gaan zien! Niet vanuit een zogenaamd gouden gelukskooitje maar in de open lucht! 

 

Liefs, Eefje

 

ps. Ben je vandaag al buiten geweest? Gewoon even doen en vergeet niet te ademen! 

Reactie schrijven

Commentaren: 0